Nazwa forum

Plemię żyło na tych ziemiach dość długi czas, wielu przelało tutaj swoją krew w starciu z dzikimi bestiami, ale koniec końców to ludzie wygrali i zdołali zbudować tutaj swą wioskę. Żyli tak długo, dopóki nie przybyli obcy. Spotykali już obcych, ale Ci byli inni. Ich przybycie było przepowiedziane. Ich bóg kazał im ugościć intruzów, którym przewodzi blady demon z uszami spiczastymi jak groty włóczni. Mówił, że on przyprowadzi siłę dla plemienia. Posłuszni wyznawcy przywitali obcych kierowanych przez demona i jego towarzyszy, podobnych do samych mieszkańców, o skórze ciemnej i gotowych walczyć. Przez kilka lat demon przewrócił wioskę do góry nogami, on mówił, inni mówili. Jego przyjaciele mieli dzieci z ich córkami i odwrotnie, w tym czasie przybyło także innych towarzyszy demona. Wioska przestała przypominać tego czym była wcześniej, teraz wioska jest podzielona palisadą, a sama jest ogrodzona dwoma palisadami niczym murem od reszty świata, bestie teraz mieszkańcom nie straszne, sami mieszkańcy nie muszą teraz wiele walczyć, ponieważ słudzy demona robią to za nich. Chodzące kości bez cienia strachu rzucają się na wilki, niedźwiedzie, a te uciekają gdy martwa siła je goni. Gdy z wysokich gór przypałęta się troll, czy inna bestia sam demon z braćmi włącza się do walki i odpycha dzikie bestie przy pomocy zabójczej mocy. Demon nie jest jedynym. Towarzyszy mu także inny, podobny do nas, ale nie mniej od demona groźny. Spędza wiele czasu w odosobnieniu, składając cześć tajemniczej sile, niektórzy z plemienia ciągnięci ciekawością przystąpili do niego, oni także się jednak odmienili. Gdy wrogowie przybywają owy człek pokazuje siłę nie mniejszą od samego demoniego syna. Przybyły także inne demony, jednak bardziej już do nas podobne. Uszy nadal szpiczaste mają, ale skóra już jakby w niej życie się tliło, a i walczą włócznią, albo przy pomocy mieczy, dziwnej broni. Ciężko ich trafić, szybcy są niczym wiatr. Ostatnią którą opisze jest jakby połączeniem ich wszystkich. Uszy spiczaste, ale nie tak jak u reszty. Zachowanie też bardziej przypomina nas, niż spokojnego demona i jego braci. Ciągle towarzyszy demonowi, a ten traktuje ją jak córkę, choć nigdy nie spojrzał na nią krzywo.